Tubuh boleh mengenali kehadiran LPS (lipopolysaccharide) dalam masa, seperti LPS bebas dalam serum atau LPS pada membran sel bakteria gram-negatif, yang merupakan salah satu langkah pertama untuk badan memainkan imuniti semula jadi. Selepas TLR4, reseptor pengecaman model dalam imuniti semula jadi mengiktiraf LPS dengan konformasi spatial tertentu, ia boleh mengaktifkan molekul transduksi isyarat yang berkaitan dan mendorong tindak balas keradangan dan anti-radang. LBP (protein pengikat lipopolysaccharide) mempunyai pertalian tinggi dengan lipid A dalam LPS, yang boleh mengenal pasti LPS dan LPS pada permukaan bakteria dalam masa, dan bergabung dengannya, menunjukkan kesan biologinya melalui dua pautan berikut.

1. Mengantara tindak balas keradangan

Di satu pihak, LBP mengaktifkan monosit, makrofaj, dan neutrofil melalui mCD14 untuk menghasilkan TNF- α 、 IL-1, IL-6, IL-8, dan media lain, termasuk TNF- α Ia memainkan peranan paling penting dalam kejadian awal kejutan endotoksik, dan anti-TNF digunakan pada masa ini- α antibodi monoklonal boleh meningkatkan kadar kelangsungan hidup pesakit dengan kejutan endotoksik. Tahap lanjut endotoksemia berkorelasi positif dengan peningkatan protein kumpulan mobiliti tinggi-1 (HMG-1). Pada masa ini, penggunaan antibodi monoklonal anti-HMG-1 boleh meningkatkan kadar survival pesakit dengan tahap lanjut kejutan endotoksik dengan ketara. LBP boleh meningkatkan dengan ketara LPS kepada TNF- α Mendorong pertumbuhan TNF- α Kelajuan dan tahap transkripsi mRNA menggalakkan TNF- α Kepekatan meningkat dengan cepat daripada 40mg/L kepada 10000mg/L, manakala LBP sendiri tidak dapat mendorong TNF- α mRNA transkripsi dan TNF- α Generation of.

Jika LBP tertakluk kepada mutasi dominan-negatif supaya ia tidak menyatakan LBP, LPS merangsang TNF- α Kesannya akan berkurangan dengan ketara. Sebaliknya, LBP, diaktifkan oleh sCD14, merosakkan sel endothelial vaskular, menggalakkan penyusupan mediator keradangan ke luar saluran darah, menggalakkan monosit, makrofaj, neutrofil, dan sel lain untuk melekat pada sel endothelial vaskular, dan memasuki keradangan. tisu, dan memburukkan tindak balas keradangan; LBP yang memasuki ruang antara sel juga boleh merangsang makrofaj, sel epitelium, dan sel otot licin, dan meningkatkan tindak balas mereka terhadap LPS.

2. Melegakan tindak balas keradangan

LBP boleh menggalakkan fagosit seperti monosit, makrofaj dan neutrofil kepada LPS terkawal fagositosis atau bakteria gram-negatif melalui penyaman, dan membuang LPS dan bakteria gram-negatif yang masuk ke dalam badan tepat pada masanya; LBP juga boleh memangkinkan pengikatan langsung zarah LPS dan zarah lipoprotein berketumpatan tinggi (HDL). Langkah-langkah dibahagikan kepada dua langkah: ① LPS dipindahkan ke sCD14. ② Daripada LPS-sCD14 kepada HDL. HDL boleh bergabung dengan LPS, menjadikan monomer LPS membentuk agregat LPS, secara langsung meneutralkan kesan biologi toksik endotoksin, dan juga menggalakkan aktiviti internalisasi LPS. Melalui internalisasi ke dalam lisosom untuk penguraian, LPS kehilangan kesan toksiknya.

LBP bukan sahaja boleh menengahi tindak balas keradangan dengan mengaktifkan monosit, makrofaj, dan mediator keradangan lain untuk melepaskan mediator keradangan untuk merosakkan sel endothelial vaskular, tetapi juga mempercepatkan pembersihan hos LPS dan bakteria melalui penyaman, dan memangkinkan gabungan LPS dan HDL kepada meneutralkan aktiviti biologi LPS dan mengurangkan tindak balas keradangan, jadi ia boleh mengawal tindak balas keradangan yang disebabkan oleh LPS pada tahap tertentu. Walau bagaimanapun, fungsi fisiologi utama LBP adalah untuk memindahkan molekul LPS, mengasingkan agregat LPS kepada monomer, dan memudahkan LPS untuk mendedahkan struktur dalamannya dan menjadikannya bersentuhan dengan molekul CD14, iaitu, untuk mengantara tindak balas sel. Maksudnya, aktiviti kesan pengaktifan pengantara LBP adalah lebih kuat daripada mengurangkan tindak balas keradangan.

Di samping itu, LPS juga boleh digabungkan dengan protein penambah kebolehtelapan bakteria, HDL, laktoferin, dsb. Tiga yang terakhir mempunyai kesan memusnahkan ketoksikan endotoksin. Protein yang meningkatkan kebolehtelapan bakteria dalam neutrofil polimorfonuklear boleh mempolimerkan LPS dalam keadaan monomer, dan kemudian ditelan ke dalam lisosom untuk penghadaman dan penguraian tanpa isyarat endotoksin, sekali gus menentang kesan toksik endotoksin; Di samping itu, protein yang meningkatkan kebolehtelapan bakteria juga boleh menjadi pengantara fagositosis megakaryocytes. Oleh itu mengambil bahagian dalam tindak balas pertahanan anti-mikrob hos. Oleh kerana pertalian protein penambah osmotik bakteria dan LPS adalah 50-70 kali ganda berbanding LBP, kesannya terhadap LBP antagonis adalah jelas.

Kesimpulannya, LBP memainkan peranan penting dalam kejadian endotoksemia dalam perumah.